سلام

یادته بهم گفتی برات فال بگیرم اسرار داشتی برات همون شب فال بگیرم منم پذیرفتم

یادته چی در اومد خیلی خوب بود ولی آخرش گفت از دوستت جدامیشی

ولی تو گفتی حتما ازدوست صمیمیم واسه دانشگاه جدامیشم

ولی نه عزیزم ما قرار بود از هم جداشیم حتی قبل از ما حافظم میدونست

خیلی دلم برات تنگ شده

ببخش منو که باعث عذاب وجدانت شدم

ببخش منو که بچگی کردم و خواهانت شدم

ببخش که التماس من می لرزونه دل تو رو

ببخش که میخوام بدونم هر لحظه ای حال تو رو

تو رو خدا ببخش اگه غرورم و جا می ذارم

وقتی که اسم تو میاد رو همه چی پا میذارم

عزیز من ببخش اگه فراموشت نمی کنم

ببخش که تو خیالمم حتی بوست نمی کنم

ببخش که نیمه های شب فاصله رو داد میزنم

ببخش که توی خوابمم اسمت و فریاد میزنم

ببخش که دست من هنوز لایق دستات نشده

راستی بدون که قلب من دلخور از حرفات نشده

کاشکی الان تو خواب بودم تو رویا

یعنی میشه بیدار بشم خدایا؟

بیدارشم و ببینم اینا خوابه

یا مثلا حباب روی آبه

اما نه این تقدیر شوم منه

مثل یه جغد شوم رو بوم منه

انگار باید بسوزم وبسازم ا

ی خدا جون مرامت و بنازم

نمیدونم تا کی ادامه داره

تا کی میخواد بلا واسم بباره

تا کی باید هی الکی بخندم

چشام و رو بدیها من ببندم

همه بگن چه دختر شادیه

خوش به حالش از زندگیش راضییه

کا شکی دلم غصه پنهون نداشت

جغد رو بوم خونمون جون نداشت

بعضی ها هستند که نبودنشان را بودن تمام آدمای دنیا جبران نمی کنه... بعضی آدما جایگزین ندارن...بعضی آدما نبودنشون از پا درمون میاره...بعضی آدما نبودنشون بغضمون رو بیشتر می کنه....بعضی آدما نبودنشون درد میشه توی سینمون...برای همیشه...تا ابد...

ای کاش زبان نگاهم را می دانست..

وبااین همه سکوت مرابه خاموشی متهم نمیکرد..

 کاش می دانست من همیشه سخن هادارم برای گفتن...

غزل هادارم برای سرودن وبازباچشمانم سخن می گویم

چشمانی که ازندیدنش سیل ها دارند برای جاری ساختن

عشق هادارند برای ازآن فریاد کردن کاش میدانست که من دوستش دارم 

کاش میدانست...

فردا پایان امتحانامه بالاخره تموم شد1ماه کامل طول کشید والبته ازفردایک نگرانی بزرگی باهامه... جدایی از دوستام نیست چون اونا بیست و چهارساعت بامنن....راستشوبخواین نگران اینم که چند تا درس رو پاس نمیتونم کنم خداکنه خدام این دفعه هم صدامو بشنوه ودستم روبگیره

گفتمش آغاز درد عشق چیست؟ گفت آغازش سراسر بندگیست گفتمش پایان آن را هم بگو گفت پایانش همه شرمندگیست گفتمش درماندردم را بگو گفت درمانی ندارد، بی دواست گفتمش یک اندکی تسکین آن گفت تسکینش همه سوز و فناست